hayat ne garip demi..bizler yaşarken ölümü mutluyken hüzünü zengin iken fakirliği sahipken kaybetmeyi hiç düşünmüyoruz.asıl sorun da bu ya..hep kaybederken elimizden kayıp giderken düşünüyoruz.en azından öyle olduğunu zannediyoruz.ya sahipken ya bizim olduğundan eminken..koca bir soru işareti..
niye buraya yazıyorun neyi anlatmak istiyorum ben de şuan da farkında değilim tek birşeyin farkındayım şuan aldığım her nefeste ondan bana kalan bir yudum acı var.nefes bile almak istemiyor insan acı çekmenin en kötüsü bu olsa gerek.ben kaybederken farkına vardım herşeyin avuçlarımın arasından kayıp giderken umutlarını hayellerini de yanında alıp giderken farkına vardım herşeyin.bir söz vardır ya hiç birşey için geç değildir diye..işte o sözün kifayetsiz kaldığı an bu an işte.bilsem geride hala bir umut var bilsem hala geç olmadığını şimdi burda bunları yazmak yerine ona onu nasıl sevdiğimi yazmazmıydım...neyse artık deli bir rüzgara kapılıp sararmış bir yaprak gibi bilinmezliklere savrulmak dileği ile eyvallah....
niye buraya yazıyorun neyi anlatmak istiyorum ben de şuan da farkında değilim tek birşeyin farkındayım şuan aldığım her nefeste ondan bana kalan bir yudum acı var.nefes bile almak istemiyor insan acı çekmenin en kötüsü bu olsa gerek.ben kaybederken farkına vardım herşeyin avuçlarımın arasından kayıp giderken umutlarını hayellerini de yanında alıp giderken farkına vardım herşeyin.bir söz vardır ya hiç birşey için geç değildir diye..işte o sözün kifayetsiz kaldığı an bu an işte.bilsem geride hala bir umut var bilsem hala geç olmadığını şimdi burda bunları yazmak yerine ona onu nasıl sevdiğimi yazmazmıydım...neyse artık deli bir rüzgara kapılıp sararmış bir yaprak gibi bilinmezliklere savrulmak dileği ile eyvallah....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder